Προλογίζω το καινούργιο Κυριακοδρόμιο του διακεκριμένου ιεροκήρυκος πανοσιολογιωτάτου κ. Δανιήλ Αεράκη με χαρά και με δέος. Ένας λειτουργός της Εκκλησίας, που διανύει την πέμπτη δεκαετία της διακονίας του στον Ιερό Άμβωνα, είναι φυσικό να νοιώθη ιδιαίτερη χαρά βλέποντας τη σκυτάλη του χαρισματικού λειτουργήματος να παραδίνεται στην επόμενη γενιά. Και ο πατήρ Δανιήλ Αεράκης, με την προσφορά της συλλογής αυτής των Κηρυγμάτων του εμπιστεύεται τον θησαυρό των βιωμάτων του και της θεολογικής προσεγγίσεώς του στο Μυστήριο του Σταυρού και της Αναστάσεως στην επόμενη και στις διάδοχες γενεές. Ωστόσο, το προσωπικό μου κλίμα, τούτη την ώρα, είναι και ένα δέος, που μεταφράζεται σε δάκρυ ψυχής. Δεν αντέχω να κυττάξω και να μελετήσω το βιβλίο σαν ψυχρός αναγνώστης. Δεν ικανοποιούμαι να το κρίνω σαν επίσκοπος, που χαίρεται και επαινεί την καταγραφή σε βιβλίο της ακάματης Ευχαριστιακής διακονίας του προφορικού λόγου ενός ωρίμου ιεροκήρυκος. […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)