Ο τριακοστός δεύτερος Ψαλμός εἶναι ὕμνος καί δοξολογία πρός τόν Κύριο γιά τήν ἄπειρη δύναμή Του, πού φάνηκε καί στή δημιουργία τοῦ κόσμου καί στις θαυμαστές ἐπεμβάσεις Του στή ζωή τοῦ λαοῦ Του.
Από τούς εἴκοσι δύο στίχους του, πού ἀστράφτουν σάν μαργαριτάρια ἴσης ἀξίας, ξεχωρίζουμε γιά νά μελετήσουμε τόν δέκατο, ὅπου γίνεται λόγος γιά τή δύναμη τοῦ Θεοῦ ἐν σχέσει πρός τά σχέδια τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων.
«Κύριος διασκεδάζει βουλάς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δέ λογισμούς λαῶν καί ἀθετεῖ βουλάς ἀρχόντων», λέει μέ ἐνθουσιαστικό καί πανηγυρικό τόνο ὁ θεοφώτιστος Ψαλμωδός (Ψαλμ. λβ ́ [32] 10). Ὁ Κύριος δηλαδή διασκορπίζει καί ἐκμηδενίζει τις κακές αποφάσεις τῶν εἰδωλολατρῶν καί ἀπίστων καί ματαιώνει τά πονηρά σχέδια ἀθέων λαῶν, καθώς καί τίς ἀποφάσεις μοχθηρῶν καί κακῶν ἀρχόντων.
Τά θεόπνευστα αὐτά λόγια ἔβγαιναν πάντοτε ἀληθινά μέσα στήν ἱστορία τοῦ Ἰσραήλ. Ἀπό τήν ἐποχή τῆς ἐξόδου τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπό τήν τυραννία τοῦ σκληροῦ Φαραώ τῆς Αἰγύπτου, μέχρι τη λύτρωσή τους ἀπό τήν Βαβυλώνια αἰχμαλωσία, ὅπου τόσα ὑπέφεραν ἀπό τόν φοβερό Ναβουχοδονόσορα, ἀλλά καί στή συνέχεια μέ τούς ἀγῶνες τῶν ἡρωικῶν Μακκαβαίων διαλύονταν πάντοτε τά σχέδια τῶν ἐχθρῶν τοῦ λαοῦ τοῦ θεοῦ.
Τά ἴδια αἰώνια λόγια ἴσχυσαν, ὅπως σημειώνουν οἱ ἱεροί ἑρμηνευτές, καί τότε πού ἦρθε στόν κόσμο «ὁ τῶν ὅλων Κοσμήτωρ», ο Σωτήρ καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου. Όσα καί ἄν σχεδίασαν ἐναντίον Του «οἱ τόν Κύριον σταυρώσαντες ἄρχοντες» (Ζιγαβηνός), ἀποδείχθηκαν τελικά ανίσχυροι να Τόν βλάψουν. Ὅσα κι ἂν ἀποφάσισε ὁ «παράνομος καί δυσεβής λαός», δέν ἐπέτυχε τίποτε ἄλλο, παρά μόνο τή γενική κατακραυγή ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ του, πράγμα πού εἶναι αἰσθητό καί σήμερα μέ τόν αντισημιτισμό, πού ἐπικρατεῖ σέ πολλές χώρες.
Ἀλλ ̓ ἡ θεόπνευστη αὐτή ἀλήθεια βρῆκε ἐπίσης τήν ἐκ- πλήρωσή της καί στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Παρά τά φοβερά καί σκληρά μέτρα, πού πῆραν εὐθύς ἐξαρχῆς ἐναντίον τῶν πιστῶν «οἱ τούς Χριστιανούς τυραννήσαντες λαοί» (Ζιγαβηνός), δέν πέτυχαν στην ουσία τίποτε. Εκμηδενίσθηκαν ὕστερα ἀπό λίγο οἱ φοβερές αποφάσεις τοῦ Νέρωνα, τοῦ Καλιγούλα καί τοῦ Διοκλητιανοῦ καί ἔμεινε μόνο μέ τά μεγαλεπήβολα σχέδιά του ὁ Ἰουλιανός, πού ὀνειρευόταν νά άνα- στήσει τήν εἰδωλολατρία!
Τό γράφει ὡραιότατα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:
«Πόσοι τύραννοι ἠθέλησαν περιγενέσθαι (νά νικήσουν) τῆς Ἐκκλησίας; Πόσα τήγανα; Πόσαι κάμινοι; θηρίων οδόντες, ξίφη ηκονημένα; Καί ού περιεγένοντο. (Δέν πέτυχαν τίποτε). Ποῦ οἱ πολεμήσαντες; Σεσίγηνται καί λήθη παραδέδονται. (Εξαφανίσθηκαν δηλαδή ὅλοι οἱ διώκτες). Ποῦ δέ ἡ Ἐκκλησία; Υπέρ τόν ἥλιον λάμπει» (PG 52, 397-398).
Τό ἴδιο μήπως δέν ἔγινε κατόπιν καί ἐκεῖ, ὅπου ἐπεκράτησε ὁ ὑλισμός καί ἡ ἀθεΐα; Ἐνῶ οἱ ἄθεοι καί ἀντίχριστοι διακήρυσσαν ἐπισήμως ὅτι θά διορθώσουν τά λάθη τοῦ Διοκλητιανοῦ, θά κάνουν δηλαδή τέτοιο διωγμό ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, ὥστε νά μή μείνει κανείς, δεν κατόρθωσαν τίποτε. Καί παρά τή συστηματική αντιθρησκευτική προπαγάνδα καί τήν πλύση ἐγκεφάλου ὑπέρ τῆς ἀθεΐας, πού ἐπιχειρήθηκε μέ ὅλα τά μέσα, ὄχι μόνο ὑπάρχουν πιστοί, αλλά δίνουν καί τή μαρτυρία τους μέ ἡρωισμό καί ἑλκύουν κοντά τους καί ἄλλους καί μάλιστα νέους. Οἱ δέ ἄθεοι σήμερα ἐκεῖ πέρασαν στο περιθώριο.
Τό ἴδιο θά συμβεῖ καί σήμερα καί αύριο καί πάντοτε μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων. Ἐάν θά ὑπάρξουν ἄνθρωποι, ὁποιοιδήποτε κι ἄν εἶναι αὐτοί καί οσονδήποτε ἔξυπνοι, ἱκανοί καί δυνατοί καί ἄν παρουσιάζονται, πού θά καταστρώνουν σχέδια ἐναντίον τῶν θείων καί ἱερῶν πραγμάτων τῆς Πίστεώς μας, ὄχι μόνον δέν θά κατορθώνουν τίποτε ἀλλά τελικά θά διασκορπίζονται καί οἱ ἴδιοι καί οἱ βουλές τους.
Αὐτός πού ἀνοίγει πόλεμο μέ τόν οὐρανό καί γίνεται μέ τά γραπτά του ἤ τά νομοσχέδιά του θεομάχος, μήν περιμένει ποτέ νά νικήσει. Αν τά βάλεις μέ κάποιον συνάνθρωπό σου, ἔλεγε πάλι ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ὑπάρχει πιθανότητα νά τόν νικήσεις. Ἄν ὅμως προσπαθεῖς νά πολεμήσεις τόν λαό τοῦ Θεοῦ, τήν Ἐκκλησία δηλαδή, «νικῆσαί σε ἀμήχανον». Εἶναι ἐντελῶς ἀδύνατο νά νικήσεις, γιατί ὁ Θεός, πού τήν προστατεύει, εἶναι «ὁ πάντων ἰσχυρότερος» (ἔ.ά.).
Ἄς τά φέρνουμε συχνά στό νοῦ καί στήν καρδιά μας τά θεοπαράδοτα αὐτά λόγια τοῦ Ψαλμοῦ, ἀδελφέ μου, καί ἄς μή ταραζόμαστε καθόλου ἀπό ὅσα ἀκοῦμε ἤ βλέπουμε να γράφονται καί νά λέγονται σε βάρος τῆς Πίστεώς μας καί στούς καιρούς μας.
Αν θέλουμε μάλιστα νά ἔχουμε κάποια βεβαίωση καί ἀπό τήν Ἱστορία τοῦ Ἔθνους μας, εἶναι ἀρκετή καί μόνη ἡ διάσωσή μας ἀπό τά σχέδια του Μουσολίνι νά μᾶς πείσει ὅτι δέν περνοῦν ποτέ τά σχέδια τῶν ἀνόμων. Διασκορπίζονται πάντα καί ἐκμηδενίζονται ἀπό τήν ἀκατανίκητη δύναμη τοῦ Κυρίου μας, στον οποίο ανήκει «πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας».
Απόσπασμα από το βιβλίο “Μηνύματα ζωής από το ιερό Ψαλτήριο” – Τόμος Α΄
Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη