«Γιατί ἐπεκράτησε ὁ Κομμουνισμός, θά σας πῶ. Γιατί ἐπεκράτησε ὁ Κομμουνισμός. Πᾶμε στή Ρωσία. Ἡ Ρωσία, ὁ Τσάρος ἐκεῖ πασών των Ρωσιῶν, ἔκανε την Ἐκκλησία, κρατική. Ἀρχηγός της Ἐκκλησίας της Ρωσίας, δέν ἤτο ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ἤτο ὁ Τσάρος!. Μέ τα ὄργιά του! Καί οἱ μουγιάροι. Καί οἱ πλούσιοι. Καί οἱ Μεγιστᾶνες. Καί ὅλοι αὐτοί, λεηλάτησαν καί κακοποιοῦσαν. Και Ἀναστέναζε ὁ Ρωσικός Λαός. Ἀναστέναζαν οἱ ἀγρόται. Ἀναστέναζαν οἱ ἐργάται. Ἀναστέναζαν οἱ πτωχοί. Ἀναστέναζαν οἱ πάντες. Καί οἱ Δεσποτάδες, ἡ Ἱεραρχία, ἡ Τσαρική Ἐκκλησία, ἦταν δίπλα στόν Τσάρο. Ποῖος θά ὑποστηρίξει τα δίκαια του λαοῦ αὐτοῦ, του Ρωσικοῦ Λαοῦ; Οὐδείς. Ὕμνος, τραγούδια, ὕμνους, εἰδικά πολυχρόνια, τον ευσεβέστατον. Τον εὐσεβέστατον… Τίποτε ἀπολύτως. Πέρα ὡς πέρα, κάτι μόνο Μοναχοί, στά Οὐράλια Ὄρη. Εἶναι λοιπόν των Τσάρων. Καί μετά, το κενόν πού ἀφῆκε ἡ Ἐκκλησία. Το σπουδαιότερον αὐτόν, τον πέμπτο, κύκλο, τον πέμπτον μακαρισμόν, πρός τιμήν τους τον ἐφήρμοσαν οἱ Κουμμουνισταί. Μπράβο τους. Μπράβο τους. Τί ἔκαναν αὐτοί. Ααα, σας ἀφῆκαν οἱ Δεσποτάδες; Σας ἀφῆκε ὁ κλῆρος; Δέν σας ὑπερασπίζει. Ε, ἐμεῖς θά σας ὑποστηρίξωμε. Ἀνέλαβαν αὐτοί. Στό ρῆγμα αὐτό, στό κενόν αὐτό, πού ἐδημιούργησε ἡ ἀπουσία μίας Ἐκκλησίας ἡ ὁποία νά ὑποστηρίξει τα δίκαια, του Ρωσικοῦ λαοῦ. Το κενόν αὐτό πού ἀφῆκε, το ἀνέλαβαν ἐξ’ ὁλοκλήρου οἱ κουμουνισταί. Ὁ Λένιν, ὁ Μάρξ, καί εἴπανε αὐτά τα ὁποία εἴπανε, καί ἀνέλαβαν την Ρωσίαν καί εἴπανε: Προρετάριοι ἀγρότες ἐλᾶτε μαζί μας. Ἐμεῖς θά σας δώσουμε το δίκιο. Το δίκιο θά σας δώσουμε ἐδῶ. Μπράβο τους. Μπράβο τους. Αὐτή εἶναι ἡ ἱστορία. Κατόπιν βέβαια ὁ Ρωσικός λαός ἔπεσε σέ μία κόλαση, χειρότερη ἀπό την κόλαση του Τσάρου. Ἄλλο το θέμα αὐτό. Ἄλλο το θέμα, νά ἐξηγούμεθα. Ἐμεῖς λέμε το ὅμως ἑξῆς: Ὅτι ἄν ἡ Ἐκκλησία ἐφήρμοζε, ἡ Ρωσική Ἐκκλησία, στά 100, 200… χρόνια, ὑπό Τσάρω, εφήρμοζεν αὐτόν τον μακαρισμόν. «Μακάριοι οἱ πεινῶντες καί οἱ διψώντες…» καί ηγονίζοντο οἱ Ἱεράρχαι δία το δίκαιο του λαοῦ, σήμερα ἡ Ρωσία, θά ἤταν ἡ ἁγιωτέρα χώρα του Κόσμου. Καί κομμουνισμός δέν θά ὑπῆρχε. Δέ θά ὑπῆρχε ὁ Κομμουνισμός!»
επ. Αυγουστίνος Καντιώτης
Από την ομιλία με τίτλο «Ὑπάρχει δίψα δικαιοσύνης;»