Το παρακάτω απόσπασμα από ομιλία του π. Αθανασίου Λεμεσού μας βοηθάει να κατανοήσουμε την αγάπη του Θεού. Ειδικά η σκέψη ότι ο Θεός αγαπά με τον ίδιο τρόπο τον διάβολο και την Παναγία μας βοηθά να σκεφτούμε πώς η τέλεια αγάπη δεν έχει διαβαθμίσεις — και πώς καλούμαστε κι εμείς να αγαπάμε χωρίς διακρίσεις.
«Ξέρετε, είχαμε έναν καθηγητή στο Πανεπιστήμιο που μας έκανε δογματική. Μας ρώτησε σε μια εξέταση που είχαμε, ο Θεός αγαπά τον διάβολο και εμείς απαντήσαμε όχι βέβαια.
Αγαπά τον διάβολο, μας έκοψε όλους. Γιατί η απάντηση ήταν ο Θεός αγαπά τον διάβολο. Και μάλιστα αγαπά τον διάβολο όπως αγαπά την Παναγία. Χωρίς καμία διαφορά. Διότι αν ο Θεός αγαπά τον διάβολο λιγότερο από ότι αγαπά την Παναγία σημαίνει ότι ο Θεός έχει μεταπτώσεις και εναλλαγές στην αγάπη του. Αγαπά άλλον λίγο και άλλον πολύ.Ο Θεός αγαπά τον διάβολο που είναι το άκρον άοτον της κακίας και το άκρον άοτον της αρετής που είναι η Παναγία. Τους αγαπά το ίδιο. Δεν έχει καμιά διαφορά. Εκείνο που έχει διαφορά είναι αυτά τα δύο όντα. Η μέν Θεοτόκος αγαπά τον Θεόν απόλυτα. Ο δε διάβολος μισεί τον Θεόν απόλυτα. Αλλά ο Θεός αφ’ εαυτού του, αγαπά τους πάντες εξίσου. Δεν είναι δυνατόν ο Θεός να αγαπά άλλον πολύ και άλλον λίγο. Και επομένως ο άνθρωπος του Θεού δεν είναι δυνατόν να αγαπά άλλον λίγο και αλλόν πολύ. Το γιο μου περισσότερο, το γείτονά μου λιγότερο, τον εχθρό μου καθόλου. Δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει ο άνθρωπος φυσιολογικά ως αγάπη, τετελειωμένη αγάπη, τέλεια αγάπη, εάν δεν αγαπά τους πάντες τελείως.»
(π. Αθανάσιος Λεμεσού)
Ίσως το να αγαπάμε όλους το ίδιο να μοιάζει αδύνατο, αλλά αυτός είναι ο στόχος κάθε αληθινά χριστιανικής ζωής…